یک پارچه ی نازک با بافت باز است. معمولاً از گاز پس از سترون کردن (استریل) برای پانسمان زخم استفاده می‌شود. ریشه این واژه از فارسی و اسپانیایی در کلمه حریر گرفته شده‌است. این پارچه‌های تور مانند در اتاق عمل کاربرد زیادی دارند و در ابعاد 10 در 10 سانتی متر یافت می‌شوند. از نظر شناسایی و رادیوپک بودن به دو نوع ساده و خط دار تقسیم می‌شوند. برخی از گازها دارای ویژگی خاصی هستند مثلاً گاز وازلین که برای پانسمان سوختگی به کار می‌رود و به دلیل چرب بودن به سطح زخم زیاد نمی‌چسبد یا گاز خط دار که در اتاق عمل به کار می‌رود و به دلیل داشتن یک نخ حاجب در رادیوگرافی، یافتن آن در بدن بیمار در مواردیکه گاز در موضع جراحی جا می‌ماند ساده‌تر است. گاز وازلینه (کلاس خطر = C): گاز طبی آغشته به وازلین است که در مصارف پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد.جهت پانسمان مستقیم زخم های مزمن ، خشک و زخم های سوختگی و زخم های بستر مورد استفاده است.